ഓര്‍മകളിലൂടെ

നിലാവ് കയ്യൊപ്പ് ചാര്‍ത്തുന്നോരീ 

നിശയില്‍ കൂട്ടിനായെകാന്തത മാത്രം 

പൗരുഷ രൗദ്ര ഭാവങ്ങള്‍ മിന്നി 

നിന്നൊരാ രവി ചക്രവാളതിലെക്കകന്നു

സുസ്മേര വദനയായി പനിമതി 

വാനിലുയര്‍ന്നു തെളിഞ്ഞു 

അവളുടെ പുഞ്ചിരിക്കെനിക്ക് 

മറുപടി എന്‍ മിഴിനീര്‍ തുള്ളികള്‍ മാത്രം 

മനസ്സിന്റെ കൊണിലായൊരു കൊച്ചു മുറിയില്‍ 

പൂട്ടിയിട്ടിരിക്കുന്നോരാ ജീവിത  നൊമ്പരങ്ങള്‍

വെറുതെ തുറന്നു തിരയുമ്പോള്‍ 

മഞ്ഞിന്‍    കണങ്ങളാല്‍ പൊതിയുന്ന 

ജനുവരി തന്‍ നനുത്ത പുലരിയില്‍ 
കുളിരാര്‍ന്നു   കൂമ്പുന്ന പുല്‍കൊടിയെ  പോല്‍ 

എന്നെ കുളിരണിയിച്ചു മാഞ്ഞ 

പ്രിയനുമോതുള്ളുരാ സുദിനങ്ങള്‍

ചിതലരിച്ച ഭൂത കാലത്തില്‍ സുഭദ്രമായി 

കാത്തു വെചോരാ ഓര്‍മ്മകള്‍ നുരയുമ്പോള്‍ 

മിഴിനീരിലലിഞ്ഞു കനലായെരിയുന്നു ഞാന്‍ 

കൈ പിടിച്ചു നടന്നീടുവാന്‍ കൊതിച്ചിട്ടും 

ദുഷ്ടനാം വിധിയുടെ മുന്നില്‍ പൊരുതി വീണകന്നതും 

ജനുവരിയുടെ നനുത്ത പുലരിയില്‍ 

വിറ നല്‍കി മരണത്തെ പുല്‍കി 

എന്നെ തനിച്ചാക്കി അകന്നവന്റെ ഓര്‍മ്മകള്‍ 

ഈ കുളിരിലും കനലായി നീറുന്നു എന്നുള്ളില്‍

ഇന്നും ഞാന്‍ പ്രണയിക്കുന്നതീ ഏകാന്തതയെ 

കാരണമിതെന്‍ പ്രിയന്‍  നല്‍കിയതാകയാല്‍ 

ഓര്‍മ്മകള്‍ ഒരുക്കീടുന്ന ചിതയില്‍ 

വെന്തുരുകി മരണത്തെ പുല്‍കുന്നു ഞാന്‍